Kalbhairav Varad Stotra-कालभैरव वरद स्तोत्र
कालभैरव भगवान शिव के एक स्वरुप के रूप में जाना जाता हैं। यह स्तोत्र अत्यंत प्रभावी है ,जो सभी कष्टों के निवारण के लिए जाना जाता है। इस स्तोत्र का पाठ करने से मनुष्य के जीवन में सुख ,शांति और समृद्धि प्राप्त होती है। Kalbhairav Varad Stotra का पाठ जीवन में भय को दूर करता हैं, कठिनाईयों को दूर करता है और रोगों से मुक्ति ,भुत प्रेत बाधा से मुक्ति ,तांत्रिक बाधा से मुक्ति आदि परेशानी से बड़ी आसानी से छुटकारा पा सकता हैं।
कालभैरव वरद स्तोत्र का जाप करने से व्यक्ति को राहु ,केतु व शनि जैसे ग्रह से होने वाले कष्टों से मुक्ति मिलती हैं। शनिवार और मंगलवार कभी भी अपने घर में श्री कालभैरव वरद स्तोत्र पाठ का वाचन कराने से समस्त कष्टों और परेशानियों से मुक्त हो सकते हैं।ॐ नमो श्रीगजवदना। गणराया गोरीनंदना विघ्नेशा भवभय हरणा। नमन माझें साष्टांगीं।।१।।
नंतर नमिली श्रीसरस्वती। जगन्माता भगवती। ब्रह्मकुमारी वीणावती। विद्यादात्री विश्वाची।।२।।
नमन तैसें गुरूवर्या। सुखनिधान सदगुरूराया। स्मरुनि त्या पवित्र पायां। चित्तशुद्धि जाहली।।३।।
थोर ऋषिमुनि संतजन बुधगण आणि सज्जन। करनी तयांसी नमन। ग्रंथरचना आरंभिलि।।४।।
पूर्वकाळीं एकदां अगस्त्य ऋषि। भेटले कार्तिकेस्वामींसी। नमस्कार करनी तयांसी। प्रश्न विचारु लागले।।५।।
तेहतीस कोटी देव असती। प्रत्येक आपणच श्रेष्ठ म्हणती। सामान्य माणसाची मती। गुंग होऊनि जातसे।।६।।
गाणपत्य म्हणती गणपती। शाक्त म्हणती महाशक्ति। स्मार्त म्हणती पशुपति। वैष्णव म्हणती श्रीविष्णु।।७।।
नाना देव नाना देवता। प्रत्येकाची ज्येष्ठश्रेष्ठता। आपापल्या परिनें भक्ता। आकर्षूनी घेतसे।।८।।
हा श्रेष्ठ कीं तो श्रेष्ठ। कोण कोनहुनि कनिष्ठ। हें न कळल्यानें स्पष्ट। मन संभ्रामीं पडतसे।।९।।
कोणी म्हणती कालभैरव। हाच खरा महा देव। तयाचे कृपेनें सदैव। सकल कल्याण होतसे।।१०।।
कालभैरव हा देव कुठला। कैसा त्याचा उदभव झाला। हें जाणन्याची मला। आतुरता फार लागली।।११।।
तरी आतां कृपा करुनी। कोणता देव श्रेष्ठ सर्वाहूनि। तें मज सांगावें समजवुनी। उपकार मोठे होतील।।१२।।
तेव्हां स्कंदानीं अगस्तिसि। जी कथा सांगितली अपूर्वसी। ती संगतों सर्वासी। म्हणे मिलिंदमाधव।।१३।।
सुमेरु पर्वतावरी एकेकाळीं। ब्रम्हादि सकल देवमंडळी। चर्चा करीत होती बसली। तेव्हां काय जाहलें।।१४।।
ऋषी अणि मुनीजन। सर्वानी एकत्र जमून। सुमेरूवरी केलें आगमन। घेतलें दर्शन देवांचें।।१५।।
ब्रम्हदेवासी हात जोडून। त्यानी केला एक प्रश्न। 'देवांमाजी सर्वश्रेष्ठ कोण। प्रभो आम्हां सांगावें '।।१६।।
तेव्हां त्या ब्रम्हदेवानें। स्वसामर्थ्याच्या अहंकारनें। आणिक अतिशय अविचारानें। उत्तर दिले झडकरी।।१७।।
मी संपूर्ण सृष्टीचा निर्माता। स्वयंभू अनादि ब्रम्हा असतां। माझी असामान्य श्रेष्ठता। स्वयंसिद्धच आहे कीं।।१८।।
ब्रह्मदेवची गर्वोक्ति ऐकून। क्रोधायमान झाले ऋतुनारायण। म्हणाले ,'हें आहे तुझें अज्ञान। सत्य तूं न जाणसी।।१९।।
मी विश्वाचा पालनकर्ता। मीच सृष्टीचा नियंता। मीच गतिशक्तीचा कर्ता। प्रत्यक्ष यज्ञस्वरूप मी ।।२०।।
मीच आहे परागति। केलीस सृष्टीची उत्पत्ति। माझ्याच प्रेरणेनें तूं।।२१।।
अर्थात तूं श्रेष्ठ नसून। मीच आहे श्रेष्ठ जाण। स्वतःकडे घेसी मोठेपण। काय तुला म्हणावें '।।२२।।
झालें ,ऐसें जुंपलें भांडण। 'मीच श्रेष्ठ 'म्हणती दोघेजण। शेवटीं 'वेदांसी विचारूं आपण '। ऐसें त्यानीं ठरविलें ।।२३।।
ऋग्वेद आणि यजुर्वेद। सामदेव आणि अथर्वदेव। यांच्याशीं केला वादविवाद। 'श्रेष्ठ देव कोण असे ?'।।२४।।
ऋग्वेद म्हणे 'ज्याचे -पासून। सर्वांचें होतें प्रवर्तन। ज्यांत भूतमात्रांचा विलय जाण। तोच रूद्र श्रेष्ठ असे '।।२५।।
यजुर्वेद म्हणे विचार करुन। 'योगद्वारें होतें ज्याचे अर्चन। यज्ञयागांचा स्वामी स्वयंप्रमाण। शिव तो श्रेष्ठ जाणावा '।।२६।।
साम म्हणे 'ज्यामध्यें विश्वाचें भ्रमण। योगीजन करिती जयाचें ध्यान। ज्याच्या तेजें ब्रम्हांड उजळे पूर्ण। एक त्र्यंबक श्रेष्ठ तो '।।२७।।
अथर्व देई तसेंच उत्तर। म्हणे 'जो भक्ताचें दुःख करी दूर। तोच कैवल्यरूप श्रीशंकर। श्रेष्ठ असे सर्वांहुणी '।।२८।।
वेदांचें उत्तर ऐकून। ब्रम्हा आणि नारायण। दोघांनीहि संतापून। निंदा केली शिवाची ।।२९।।
तोंच अमूर्त प्रणव सनातन। मूर्त स्वरूप करनी धारण। म्हणे 'स्वयंज्योति शंकर भगवान। सर्व देवांत श्रेष्ठ असे '।।३०।।
तरीहि दोघांचें भांडण। संपलें नहीं मूळींच जाण। दूर होईना त्यांचें अज्ञान। तेव्हां चमत्कार जाहला ।।३१।।
दोघांच्या -मधें एक विराट। दिव्य प्रकाशज्योत झाली प्रकट। त्या ज्योतिचा लखलखाट। विश्वव्यापी भासला ।।३२।।
हां हां म्हणतां ज्योतिर्मडलीं। एक बलकाकृति दिसूं लागली। दिव्य तेजप्रभा आगळी। मुखावरी विलसतसे ।।३३।।
वर्ण शुद्द्नीलांजनासमान। त्रिनेत्र विचित्र नागभूषण। त्रिशूल वाजवी खणखण। शिवाचा अंशावतार तो ।।३४।।
ज्याला बघुनी प्रत्यक्ष काळ। भयभीत होई कांपे चळचळ। 'कालभैरव 'नावें सकळ। संबोधिती तयाला ।।३५।।
दुष्टांचें तो करी दमन। यास्तव 'आमर्दक 'नामाभिधान। भक्तांचे पाप करी भक्षण। म्हणुनी 'पापभक्षण 'तो ।।३६।।
'कलराज 'हेंहि नांव त्याचें। रक्षण करी तो काशीक्षेत्राचें।परिपत्य करुनी पाप्यांचें।शासन घोर करीतसे ।।३७।।
अंगीं विश्वोद्धारक शक्ति। त्रिलोकीं जयाची थोरकीर्ति।ऐसी पाहुनी बलमुर्ति।ब्रह्मदेव त्यासी बोलला ।।३८।।
'माझ्या पांचव्या मुखापासुनि। जन्म तुझा झाला म्हणुनी। मला आतां शरण येऊनी। शुभाशीर्वाद धेई तूं '।।३९।।
भणाणलें ब्रह्मदेवाचें मस्तक। शिवनिंदा करी पांचवें मुख। ऐकूनी त्याची बकबक। कालभैरव क्रुद्ध जाहला ।।४०।।
भव्य रूप प्रकट केलें। अक्राल विक्राळ आगळें। डोळे लालेलाल झाले। जळत्या निखरयासारखे ।।४१।।
मग त्या कालभैरवानें। डाव्या करंगलीच्या नाखनें। ब्रह्मदेवाचें शिर छाटलें रगानें। अपराध केला म्हणोनि ।।४२।।
तेव्हा त्या ब्रह्मदेवाचे डोळे। ऐका क्षणात चक्क उघडले। आणि त्यानें हात जोडिले। चुकलों चुकलों म्हणोनी ।।४३।।
नारायणेंहि तेंच केलें।भैरवस्तुति-स्तोत्र गाईलें।दोघांनाही सत्य ज्ञान झालें।प्रत्यक्ष शिव प्रगटले ।।४४।।
देवांनी केली प्रुष्पवृष्टि। आनंदें भरली सर्व सृष्टि। श्रीशंकरची दयादॄष्टि।अभय देई दोघांना ।।४५।।
शिव म्हणे ब्रम्हदेवाला। आणि यज्ञस्वरूपी नारायणला। मीच हा अवतार घेतला। अज्ञान दूर करायासी ।।४६।।
अष्टभैरव माझे अंशावतार। कालभैरव हा सर्वांहूनि थोर।त्याची तीन स्वरूपें अगोचर।जानते तेच जाणती ।।४७।।
महाकाळ ,बटुकभैरव। तिसरा स्वर्णाकर्षणभैरव। तयांवरि ठेविति भक्तिभाव। त्यांचें कल्याण होतसे ।।४८।।
क्षेत्रपाल ,ईशान चण्डेश्वर। मृत्युंजय ,मंजुघोष ,अर्धनारीश्वर। नीलकंठ ,दंडपानी ,दक्षिणमूर्तिवीर। अवतार माझेच असती ते ।।४९।।
काळभैरवाची करतील भक्ति। त्यांची होईल कामनापूर्ति। विघ्नेंदुःखें दूर होती। सत्य सत्य वाचा ही ।।५०।।
मग म्हणे कालभैरवासी। तूं जरी माझा अवतार अससी। तरीहि स्पष्ट सांगतों तुजसि। सत्य तें सत्य मानवें ।।५१।।
ब्रम्हदेवाचें पांचवें मुख। माझी निंदा करी नाहक।म्हणुनी फक्त तेंच मस्तक।कपिलेंस तूं कोपानें ।।५२।।
क्रोधाग्नि पेटतां मनीं। विवेक-बुद्धि भस्म होऊनि। घडतीं पापें हातूनी। अविचरें अनर्थ होतसे ।।५३।।
तूं वगलास अविचारानें। तुझ्या त्या दुष्कृत्यानें। ब्रम्हाहत्येच्या महापातकानें। ग्रासिलें असे तुजलागीं ।।५४।।
ब्रम्हाहत्येचें पाप अघोर। दुष्परिणाम त्याचे थोर। कोणी कितीही असो बलवत्तर। पापमुक्त न होई ।।५५।।
जो कोणी महापातक करी। तो तो जातो नरकपुरी। अनंत यूगें दुःख भारी। भोगणें प्राप्त होतसे ।।५६।।
जेव्हां महापातकी प्राणी। मुक्त होतो नर्ककुंडांतुनि। त्याला वृक्षवेली शिळा योनी। सप्त लक्ष वर्षे लभते ।।५७।।
त्यानंतर किड ,मुंगी जीव योनी। सात हजार वर्षे कष्ट भोगुनि। पशुपक्षादि अनेक जन्म घेऊनि। दुःख भोगी अपार ।।५८।।
हें शिवाचें भाषण ऐकुनी। कालभैरव घाबरला मनीं। म्हणे मुक्त व्हावया पापातुनी। कांही उपाय सांगावा ।।५९।।
शिव म्हणे मग त्यासी। एक उपाय सांगतो तुजसी। पृथ्वीवरील ती वाराणसी। अविमुक्त तें क्षेत्र असे ।।६०।।
त्या क्षेत्राचें रक्षण। चण्डिका करिती रात्रंदिन। त्या सर्वांचें नामाभिधान। ऐक आतां सांगतों ।।६१।।
दुर्गा उभी दक्षिणेला। अंतेश्वरी नैऋत्येला।अंगारेश्वरी पश्चिमेला।सुसज्ज असे सर्वदा ।।६२।।
भद्रकाली असे वायव्येला। भीमचंडी उभी उत्तरेला।महामत्ता ईशान्यदिशेला।क्षेत्ररक्षण करितसे ।।६३।।
ऊर्ध्वकेशी सहित शांकरी। पूर्व दी दिशेचें रक्षण करी। उध:केशी आग्नेयकोनावरी। लक्ष ठेवी अखंडित ।।६४।।
ऐसें तें काशीक्षेत्र जाण। भुलोकीं असे पवित्र पावन। तेथील पंचगंगेत करितां स्नान। पापक्षालन होतसे ।।६५।।
देवदेवता ,यक्ष ,किन्नर। नाग ,सिद्दा आणि विद्याधर। पिशाच्चें आणि नरिनर। होती पापमुक्त तिथें ।।६६।।
त्या क्षेत्रीं तूं जाशील जेव्हां।पापमुक्त तुंहि होशील तेव्हां।वंद्य होऊनि सर्व देवां। सुखें तेथें राहशील ।।६७।।
ध्यावयासी आतां प्रायश्चित। कापलेलें मस्तक घे हातांत। काशीला जा भिक्षा मागत। पापमुक्त व्हावया ।।६८।।
ऐसें बोलूनि क्षणांत। कैलासपती झाले गुप्त।कालभैरव तिन्ही लोकांत।भ्रमण करूं लागला ।।६९।।
तो पुढें पुढें चाले जरी। महापातक त्याचा पाठलाग करी। येतां वाराणशिच्या वेशीवरी।पाप तेथेंच थांबलें ।।७०।।
काळभैरव प्रवेशता काशीक्षेत्री। हातांतील शीर पडलें खालती। त्या स्थळा 'कपालमोचन 'म्हणती। तीर्थ प्रसिद्द झालें तें ।।७१।।
काळभैरव झाला तेथील। शहराचा मुख्य कोतवाल। दैवत थोर कशीतील। सर्वाहूनि ठरला श्रेष्ठ तो ।।७२।।
आधीं दर्शन कालभैरवाचें।नंतर श्रीकाशीविश्वेश्वराचें। ऐशापरी वागति तयांचें। सकल पाप जातसे ।।७३।।
कार्तिक मास तो पवित्र। वध अष्टमी पवित्र फार।कालभैरवाचा अवतार।शुभदिनीं त्या जाहला ।।७४।।
कोणतीहि अष्टमी ,चतुर्दशी। रविवार किंवा मंगलवार दिवशीं। शरण जावें काळभैरवासी। करावी पूजाप्रार्थना ।।७५।।
तो होतो प्रसन्न ज्याला। दुःख चिंता नसते त्याला। अशुभ अमंगल जातें लयला। सकल सिद्धि लाभती ।।७६।।
होते इच्छित दीर्घायु संतती। मिळते स्थावरजंगम संपत्ति।कालभैरवांचे महात्म्य किती।आणि कैसें वर्णावें ।।७७।।
शत्रुभय आणि चोरभय। समूळ निश्चयें नष्ट होय। म्हणुनी तयाचेच पाय। धरावे भक्तिभावनें ।।७८।।
वैभवशिखरीं भक्त चढ़े। दिनोदिनीं लौकिक वाढे। त्यासी पाहतां काळ दडे। कालभैरवाच्या धाकानें ।।७९।।
राजलक्षी आणि राजमान्यता।मिळे समाजांत मानमान्यता। काळभैरवाच्या सत्य भक्ता। उणे न पडे कांहींही ।।८०।।
स्कंदस्वामींचे भाषण ऐकूनी। समाधान पावले अगस्तीमुनि। काळभैरवस्मरण करीत मनीं। स्वस्थानी गेले आनंदे ।।८१।।
यास्तव जोडुनि दोन्ही हस्त। म्हणावे काळभैरव वरद स्तोत्र। जपावा काळभैरव मंत्र। निशिदिनीं मनीं अखंड ।।८२।।
ऐसें करील जो सहा मास। काळभैरव प्रसन्न होईल त्यास। देव भक्तांचा होतो दास। स्वयंसिद्ध सत्य हें ।।८३।।
कोणी रंक असो वा राव। हृदयीं धरुनी दृढभाव।प्रार्थना करितां काळभैरव। धाऊनी येई संकटीं ।।८४।।
सदा ठेवुनि सदवर्तन। करिती जे काळभैरव स्मरण। तयांसी साक्षात शंकर भगवान। प्रत्यक्ष दर्शन देतसे ।।८५।।
भैरवाचें कराया पूजन चिंतन। काळवेळेचें नसे बंधन। स्त्रीपुरुषांनी त्यासी निशिदिन। भक्तिभावें भजावें ।।८६।।
धरींदारीं ,कचेरिंत ,। वाटेंत किंवा प्रवासांत। नामस्मरण करावें अखंडित। तेणें कल्याण होतसे ।।८७।।
काळभैरव होतां प्रसन्न। पळतें पाप आणि दैन्य।मिळतें विपुल धनधान्य। ऐसें सामर्थ तयाचें ।।८८।।
अघोरीविद्या ,मंत्रतंत्रशक्ति। भैरवभक्तासी कधीं न बाधती।स्त्रोत्र हें जेथें पठन करिती। तेथें भूतेखेतें न राहति ।।८९।।
काळभैरवासी नित्य स्मरतां। बंदिवासातून होते मुक्तता। येते हातीं राजसत्ता। ऐसा समर्थ देव तो ।।९०।।
ॐ असितांगभैरवाय नमः। ॐ रुरुभैरवाय नमः।ॐ चंडभैरवाय नमः। क्रोधभैरवाय नमो नमः ।।९१।।
ॐ उन्मत्तभैरवाय नमः। ॐ कपालीभैरवाय नमः। ॐ भीषणभैरवाय नमः।संहारभैरवाय नमो नमः ।।९२।।
ॐ महाकाळ ,महाकोशा। महकाया ,विश्वप्रकाशा। मत्ता ,महेशा ,सर्वेशा। काळभैरवा नमो नमः ।।९३।।
संहाररूपा ,खटवांगधारका। कंकाळा ,पापपुण्य शोधका। सुराराध्या ,तापहरका।कालभैरवा नमो नमः ।।९४।।
लोलाक्षा ,लोकवर्धना। लोस्यप्रिया ,श्वानवाहना। भूतनाथा ,भूतभावना। काळभैरवा नमो नमः ।।९५।।
हे श्री देवाधिदेवा। कराल-वदना ,कालभैरवा। कृपाशीर्वाद नित्य असावा। पडीं लीन जाहलों ।।९६।।
कुटुंबातील सर्व व्यक्ती। त्यासीं दीर्घायुष्य ,आरोग्य ,शक्ति। बुध्दि ,कीर्ति ,सम्पति। देऊनी वंश वाढवी ।।९७।।
जाऊं आम्ही जेथें जेथें। कार्यसिद्धी होवो तेथें। मनीं कुविचार भलभलते। येऊं नको देऊं तूं ।।९८।।
मिलिंदमाधव याचसाठीं। तुझ्या पायीं घाली मिठी।अपराध पापें कोटीकोटी। क्षमा त्यांची करावी ।।९९।।
घरीं नांदो सतत शांतता। पडूं नये कशाची कम-तरता। योगक्षेमाची नसावी चिंता। हेंच देवा मागणें ।।१००।।
शके अठराशे सत्याण्णवासी। माघमासीं कृष्णपक्षीं। चतुर्दशी महाशिवरात्रीसि। ग्रंथ पूर्ण झाला हा ।।१०१।।
श्री कालभैरवार्पणमस्तु ।।शुंभ भवतु।। ॐ शांतिः शांतिः शांतिः।।भक्तकवि मिलिंदमाधवकृत 'कालभैरव वरद स्तोत्र 'ग्रंथ संपूर्ण।। जपासाठी मंत्र।। ॐ कालभैरवाय नमः।।
*आरती कालभैरवाची *
(चाल :आरती सप्रेम )
आरती ओवाळूं भावें ,कालभैरवाला।।
दीनदयाळा भक्तवत्सला ,प्रसन्न हो मजला।।
देवा ,प्रसन्न हो मजला।।घृ .।।
धन्य तुझा अवतार जगीं या ,रौद्ररूपधारी।
उग्र भयंकर भव्य मूर्ति परि ,भक्तांसी तारी।
काशीक्षेत्रीं वास तुझा तूं ,तिथला अधिकारी।
तुझिया नामस्मरणें पळती ,पिशाच्चादि भारी ।।आरती. ।।१।।
उपासकां वरदायक होसी ,ऐसी तव कीर्ति।
क्षुद्र जीव मी अपराधांना ,माझ्या नच गणती।
क्षमा कराची कृपा असावी ,सदैव मजवरती।
मिलिंदमाधव म्हणे देवा ,घडो तुझी भक्ति।।
देवा ,घडो तुझी भक्ति।। आरती.।।२।।
*श्रीकालभैरव स्तोत्र *
श्रीगणेशायनमः।।देवःऊचुः।।
नमो भैरवदेवाय नीतियानंदमूर्तये।।
विधिशास्त्रान्तमार्गाय वेदशास्त्रार्थदर्शिने।।१।।
दिगंबराय कलाय नमः खटवांगधारिणे।।
विभूतिविलसद भालनेत्रायाधेदुमालिने।।२।।
कुमारप्रभवे तुभ्यं बटुकायमहात्मने।।
नमोचिंत्यप्रभावाय त्रिशूलायुधधारिणे।।३।।
नमः खड़्गमहाधारह्रत त्रैलोक्य भीतये।।
पुरितविश्वविश्वाय विश्वपालय ते नमः।।४।।
भूतावासायभूताय भूताय भूतानां पतये नम ।।
अष्टमूर्ते नमस्तुभ्यं कालकालय ते नमः।।५।।
कं कालायातिघोराय क्षेत्रपालाय कमिने।।
कलाकाष्ठादिरुपाय कालय क्षेत्रवासिने।।६।।
नमः क्षेत्रजिते तुभ्यं विराजे ज्ञानशालीने।।
विद्यानां गुरवे तुभ्यं विधीनां पतये नमः।।७।।
नमः प्रपंचदोर्दड दैत्यदर्प विनाशिने।।
निजभक्त जनोद्दाम हर्ष प्रवर दायिने।।८।।
नमो जंभारिमुख्याय नामैश्र्वर्याष्टदायिने।।
अनंत दुःख संसार पारावारान्तदर्शिने।।९।।
नमो जंभाय मोहाय द्वेषयोच्याटकारिणे।।
वशंकराय राजन्यभौलिन्यस्त निजांध्रये।।१०।।
नमो भक्तापदां हंत्रे स्मृतिमात्रार्थ दर्शिने।।
आनंदमूर्तये तुभ्यं श्मशाननिलयाय ते ।।११।।
वेतालभूतकुष्मांड ग्रह सेवा विलासिने।।
दिगंबराय महते पिशाचाकृतिशालीने।।१२।।
नमोब्रम्हादिभर्वद्य पदरेणुवरायुषे।।
ब्रम्हादिग्रासदक्षाय निःफलाय नमो नमः।।१३।।
नमः काशीनिवासाय नमो दण्डकवासिने।।
नमोनंत प्रबोधाय भैरवाय नमोनमः।।१४।।
*श्रीकालभैरवाष्टक *
श्रीगणेशायनमः।।
देवराज सेव्यमानपावनांध्वि पंकजं।।
व्याल यज्ञस्रुत्रमिंदुशेखरं कृपा करम।।
नारदादियोगिवृन्दवन्दितं दिगंबरं।।
काशिकापुराधिनाथ कालभैरवं भजे।।१।।
'मनकोटिभास्वरं भवाब्धि तारकं परं।।
नीलकंठमिप्तीतार्थदायकं त्रिलोचनम।।
काल कालमम्बुजाक्षमक्षशुलमक्षरं।।
काशिकापुराधिनाथ कालभैरवं भजे।।२।।
शूलटंकपाशदण्डपणिमादिकारणं।।
श्यामकायमदिदेवमक्षरं निरमयम।।
भीमविक्रमंप्रभुं विचित्र ताण्डवप्रियं।।
काशिकापुराधिनाथ कालभैरवं भजे।।३।।
भुक्तिमुक्तिदायकं प्रशस्तचारुविग्रहं।।
भक्तवत्सलंस्थितं समस्तलोकविग्रहं।।
विनिक्कणन्मनोज्ञहेमकिंकिणी लसत्फटिं।।
काशिकापुराधिनाथ कालभैरवं भजे।।४।।
धर्मसेतुपालकं त्वधर्म मार्गनाशकं।।
कर्मपाशमोचकं सुशर्मदायकं विभुं।।
स्वर्णवर्णशेषपाशशोभितांग मण्डलं।।
काशिकापुराधिनाथ कालभैरवं भजे।।५।।
रत्नपादुकाप्रभाभिरामपादयुग्मकं।।
नित्यमद्वितीयभिष्टदैवतं निरंजनम।।
मृत्युदर्पनाशनं करालदंष्ट्रमोक्षणं।।
काशिकापुराधिनाथ कालभैरवं भजे।।६।।
अट्टहासभिन्नपद्यजाण्ड कोशसंततिं।।
दृष्टिपातनष्टपापजलमुग्रशासनं।।
अष्टसिद्धिदायकं कपालमालिकन्धरं।।
काशिकापुराधिनाथ कालभैरवं भजे।।७।।
भूतसंघनायकं विशालकीर्ति दायकं।।
काशिवासलोकपुण्यपापशोधकं विभुं।।
नीतिमार्गकोविंद पुरातनं जगत्पतिं।।
काशिकापुराधिनाथ कालभैरवं भजे।।८।।
काल भैरवाष्टकं पठन्ति ये मनोहरं।।
ज्ञानमुक्ति साधनं विचित्र पुण्यवर्धनं।।
शोक मोह दैन्य लोभ कोप ताप नाशनम।।
प्रयान्ति कालभैरवांध्रिंसन्निधिं नराघ्रुवम।।
काशिकापुराधिनाथ काल भैरवं भजे।।९।।
श्रीमत शंकराचार्य विरचित कालभैरवाष्टक संपूर्ण।।
Kalbhairav Varad Stotra Video
आपने अभी "कालभैरव वरद स्तोत्र" के बोल (Lyrics) इस लेख में देखे हैं, इस भक्तिपूर्ण और आध्यात्मिक स्त्रोत्र से सबंधित अन्य देवतावों के स्तोत्र निचे दिये गये हैं जो आपको अवश्य ही पसंद आयेगे, कृपया करके इन स्तोत्र को भी देखें.
आपको यह पोस्ट भी पसंद आ सकती हैं
- कृपया अपने किसी भी तरह के सुझावों अथवा विचारों को हमारे साथ अवश्य शेयर करें। आपके अमूल्य विचार हमें इस कार्य में प्रेरना प्रदान कर सकते हैं।